Dzisiaj bardzo osobiście

Dzisiaj bardzo osobiście i nostalgicznie będzie. Taki nastrój od rana mnie złapał.

Odkąd piszę blog bardzo lubię poranki. Odkryłam, że jak wieczorem wrzucę post, to rano budzę się i czeka już na mnie dużo komentarzy i dobrej energii. Więc na start jest dobrze.

Ostatnie dni, to czas małych wyzwań i wielu przemyśleń.

Dużo myślę o tym, jak bardzo przywiązujemy się do miejsc, osób, rzeczy. Po decyzji o wyjeździe pierwsze myśli dotyczyły tego, że nie będę widywała się ze znajomymi, z rodziną, co z moją pracą? Moje projekty? Ludzie w pracy? Moje pasje? Moja grupa taneczna? Nie będę mogła wyskoczyć do Bachusa na lunch i Kawonu na piwko czy koncert!!! Ale potem dotarło do mnie (nie myślimy o tym na co dzień), że chodzę 5 lat do tego samego fryzjera, 15 lat do ginekologa i 16 do kosmetyczki. Mam do niech takie zaufanie, że zmiana to jak zdrada. Mam wewnętrzny bunt, żeby pójść do przypadkowego fryzjera. Więc jak zobaczycie na zdjęciach, że wyglądam gorzej to nie dlatego że Ameryka wpłynęła na mnie destrukcyjnie, tylko postanowiłam zapuścić włosy, bo na pewno nikt nie zetnie mnie tak dobrze jak Marcin!!!! Mały bunt.

Ale są też rzeczy, które poprawiają mi humor irracjonalnie.

Przez wiele lat byłam zdecydowaną przeciwniczką Crocsów. Moja koleżanka, która wyrażała zachwyt nad nimi zawsze słyszała ode mnie, że nigdy nie założę tych ohydnych gumowych butów. Ale oczywiście rzeczywistość spłatała mi figla i kilka lat temu przed wyjazdem na Woodstock (do pracy oczywiście) okazało się, że w prognoza pogody przewiduje, że będzie ciepło, ale deszczowo. Ratunku. W szale biegałam po sklepach, bo odwieczne tenisówki tym razem miały się nie sprawdzić i wtedy pierwszy raz założyłam crocsy i pokochałam je. Tamte pierwsze mam cały czas i przeszły już ze mną dużo, a od tego czasu muszę hamować się, żeby nie wykupić wszystkich nowych modeli w sezonie. I właśnie kilka dni temu dotarły do mnie nowe kalosze (oczywiście crocsy). Przecież muszę mieć kalosze, a moje ostatnie umarły (zresztą też na Woodstocku). No więc jak już mam kalosze, to muszę je wykorzystać. Postanowiłam, że pójdę na piechotę do sklepu. Brzmi jak wyzwanie 6 latka. Ale co tam. Jeden kompleks sklepowy jest tak położony, że mogę przejść osiedlem, czyli mam chodnik.

20161205_124215 20161205_125038

Jestem gotowa. Mam nawigację w telefonie, 37 minut do sklepu. Idę. Całą drogę w obie strony nie potkałam ani jednego człowieka. Kilka razy przejeżdżała koło mnie policja, już myślałam, że będą mnie zatrzymywali, bo podejrzanie to wygląda, idę, sama i robię zdjęcia całej okolicy. Moja wyprawa do sklepu prawie osiedlowego zajęła mi 2 h. Niezłe przeżycie.

 

20161205_141334 20161205_130059 20161205_125425 20161205_125134 20161205_124540 20161205_124218

W drodze powrotnej popadał lekki deszczyk, więc moje kalosze sprawdziły się.

Pomyślcie czy ktoś z was kiedykolwiek w dorosłym życiu miał takie wyzwanie?  J

 20161205_124215 20161202_153030 20161202_172657 20161202_170059

Wrzuciłam zdjęcia z mojej drogi do sklepu i z balkonu. Okazało się, że oprócz wody mamy też fontannę, tylko była zepsuta. Woda płynąca ponoć działa kojąco. I świeci w nocy J

Komentarzy (20)

  1. Maciek

    Nienawidzę ciosów 😛

    1. Agnieszka (Post autora)

      🙂

  2. Maciek

    Crocsow miało być nienawidzę i już

    1. Agnieszka (Post autora)

      może twój czas jeszcze nie nadszedł 🙂

  3. Dorota

    Bardzo ciekawy blog.Przeczytalam wszystko z ciekawoscia, czekam na więcej. Nie mam tak duzo odwagi jak wasza rodzinka, fajnie tak zaczac zyc inaczej, w nieznanym srodowisku i miejscu.Powodzenia.

    1. Agnieszka (Post autora)

      Super. Dziękuję za wsparcie, jest ono dla mnie bardzo ważne, bo to cały czas początki (zarówno pobyt tutaj, jak i blog) i czasami musze przekonywać sama siebie, że to na prawdę ma sens.

  4. Leszek

    Buntowniczka z konieczności 🙂

    1. Agnieszka (Post autora)

      Ale zawsze walcząca. 🙂 Wiesz coś o tym

  5. Anita

    Crocsy, jak croksy. Patrzę z przyjemnością na zdjęcia osiedla: żadnych betonowych płotów czy chociaż siatek. Amerykanie się nie grodzą, to dopiero szok.

    1. Agnieszka (Post autora)

      Dokładnie brak ogrodzeń też bardzo mi się podoba, dzięki temu czuć więcej przestrzeni i zieleni. Super też jest to, że nie wycięli tych wielkich drzew, tylko osiedla budują tak, żeby się do nich dopasować. Ogrodzeni trochę są, ale tylko z tyłu. Pozdrawiam 🙂

  6. Igor

    Hej Aga
    Tak “se” czytam i “zazdraszczam”. Mężuś polecił, fajna lektura.

    Znając Ciebie (trochę?), wiem – dasz sobie radę. W tych USA’ch jest sporo pozytywów. Już je dostrzegasz. Tak będzie dalej. Grunt, aby z całokształtu było ich znacznie większe pół… 🙂

    Crocsy? Też mam kupiłem 2 pary, w USA/Florydzie, w tym jedna para biało-czerwona. Musiałem – wersja limitowana. Można się do nich przyzwyczaić. Sushi masterzy tylko w nich biegają w restauracji (Ci bardziej modern)
    Z drugiej strony to jest tylko inny rodzaj “kapci”…

    Chillis? – moja Ulubiona knajpa, a w niej:
    No1: https://www.chilis.com/menu/fajitas-enchiladas/mix-match-fajitas
    No2: https://www.chilis.com/menu/ribs-steaks/10-oz-honey-chipotle-shrimp-sirloin
    TEGO WAN ZAZDROSZCZĘ… Ale dam sobie z tym radę wkrótce…
    Wiem, że mężuś lubi żeberka – też są świetne – łączę się z nim/Wami w bólu przy degustacji:)

    Jeśli chodzi o chodzenie “on foot” to fakt, dziwnie patrzą na takich osobników (szczególnie robiących zdjęcia). Police często potrafi zatrzymać, sprawdzić ID, a w ostateczności nawet zaproponować podwózkę.

    Aga – lepiej na sportowo i truchcik.

    OK, wystarczy. PISZ DALEJ, Okraszaj zdjęciami i z PL pozdrowieniem hejkum kejkum olo ratuj 🙂

    1. Agnieszka (Post autora)

      Biało – czerwone crocsy – będę szukała!!! Rozumiem, że danie rady będzie wyglądało tak, ze nas odwiedzisz 🙂
      Jeszcze mnie policja nie podwoziła. To może być przeżycie. hi hi. Bede chodziła. 🙂
      Dzięki za wszystko.

      1. Igor

        Wszystko się może zdarzyć…

        1. Agnieszka (Post autora)

          Ależ tajemniczy jesteś 🙂

  7. Elwira

    Na poczatku tez tak chodzilam. Polecam rower, rolki i.t.p. Dalej dojedziesz i policja sie nie czepi. A jak fryzjera sama wybierzesz za porada znajomej z dobra fryzura to tez bedzie dobrze. Niestety te ciezkie dni to nigdy nie znikaja. Przynajmniej u mnie.?

    Powodzenia

    1. Agnieszka (Post autora)

      Ale mam nadzieję, że będzie ich dużo mniej.

  8. Robert Gromadzki

    Agnieszka ! Co to za przeszklony budynek ?

    1. Agnieszka (Post autora)

      Biblioteka. Jeszcze nie odkryłam, ale ponoć fajna i dużo się w niej dzieje.

  9. Ania

    Ależ tam pięknie Pani Agnieszko! I jak pięknie napisane 🙂 czekam na więcej i zapisuje blog w ulubionych 🙂 pozdrawiam

    1. Agnieszka (Post autora)

      Super. To moje początki. Blogowe i życiowe, więc wsparcie bardzo potrzebne.
      Mnie bardzo zaskoczyło to jak tu ładnie. Spodziewałam się zupełnie czegoś innego 🙂

Pozostaw odpowiedź Agnieszka Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.