Archiwum: #mexico

raju cd

Ciąg dalszy błękitnego nieba i turkusowej wody, która ma tak intensywny kolor, że aż wygląda to trochę kiczowato.

 Przystanek trzeci – Belize City. Ogólnie dzień na plus, niestety bieda panująca w tym cudownym zakątku świata bije po oczach. Ktoś tu na pewno zarabia pieniądze na turystach, ale nie mieszkańcy. Jako jedne z nielicznych wyszłyśmy z portu na piechotę, nie dałyśmy się namówić na zakup dodatkowej wycieczki, wzięcie taksówki i tym podobne oferty. Przechadzka po mieście ciekawa, ale smutna. Piłyśmy wodę ze świeżego kokosa sprzedawanego na chodniku. Znalazłyśmy lokalne lody, niestety nienajlepszej jakości i wróciłyśmy do portu. Plusem tego dnia było to, że cruise cumował dość daleko od brzegu i wożone byłyśmy na ląd mniejszymi łodziami. Amelce i mi bardzo spodobała się ta dodatkowa atrakcja i postanowiłyśmy skorzystać z niej więcej niż jeden raz. Po pierwszej wyprawie zostawiłyśmy Tosię w klubie nastolatka na statku i udałyśmy się w kolejną podróż bez celu.

Kolejny ląd, to mała wyspa, jak z folderu reklamowego Karaibów -Harvest Caye. Tutaj spędziłyśmy cały dzień przemieszczając się pomiędzy morzem, leżakiem, palmą i basenem, Tosia tylko pomiędzy jedną a drugą wodą, nie marnowała czasu na nic innego. Ja oczywiście nie dałam radę usiedzieć na miejscu i postanowiłam pospacerować, wyspa okazała się naprawdę mała, bo obejście jej nie zajęło mi dłużej niż pół godziny, po drodze mogłam nacieszyć oko niesamowitą tropikalną roślinnością. Nie mogłyśmy oprzeć się lokalnemu jedzeniu i odwiedziłyśmy małą knajpkę z menu typu: ryba – jaką akurat udało nam się łapać i cudownymi kolorowymi drinkami (dla dziewczyn była wersja bezalkoholowa). To był dzień na zresetowanie wszystkich stresów.

Nasz ostatni dzień Karaibach to Costa Maya i tutaj naprawdę żałowałam, że nie mamy trochę więcej czasu, żeby poznać kulturę i architekturę Majów, ale znów były piękne kolory cudowne, soki, owoce i szum fal.

Cała ta kraina to jak wieczne połączenie wiosny z latem. Cudowne, świeże, intensywne kolory i słońce. Bardzo chciałbym tu jeszcze wrócić.

wyprawa do raju

Aby uczcić ferie wiosenne wybrałyśmy się na leniwe poszukiwanie lata, znalazłyśmy je, i to jakie, pełne smaków, kolorów i słońca.

Zdecydowałyśmy się na naszą pierwsza w życiu wyprawę cruisem i uważamy ją za bardzo udaną. To trochę ja pobyt w magicznej krainie, codziennie budziłyśmy się w nowym kolorowym porcie. Jedzenie pojawiało się jak na „stoliczku nakryj się”. Oczywiście było trochę minusów, ale one są wszędzie i nie warto o nich nawet wspominać, bo plusów znacznie więcej. Ominęła nas choroba morska co uważam za duży plus. Na statku można było dobrze się bawić, każdy mógł znaleźć coś dla siebie. My wybrałyśmy się na pokaz magika (marzenie Amelki, nawet udało jej się wystąpić na scenie) obejrzałyśmy musical (moje ulubione, poziom zarówno muzyczny jak i cała oprawa naprawdę niesamowite), stand-up (Tosia nie złapała żadnego żartu, ale było to kolejne z marzeń Amelki), ale też znalazłyśmy spokojne miejsca, żeby poczytać książkę z widokiem na morze, dziewczyny raczej grały w różne gry z widokiem na morze.

Pierwszy dzień spędziłyśmy w Nowym Orleanie, popołudniu statek zaczął przemierzać rzekę Missisipi, a poranek zastał nas na lazurowych wodach w cudnym słońcu. Cały kolejny dzień spędziłyśmy na morzu. Odkrywałyśmy wszystkie zakamarki statku, przemierzyłyśmy dziesiątki kilometrów i cieszyłyśmy się pogodą. Tosia szalała na basenie, zjeżdżalniach, próbowała wspinać się na ściankę, zahaczyła o mini golfa, a Amelia prawie cały dzień uparcie próbowała łapać słońce, z przerwami na posiłki. A posiłki były nie lada. Muszę przyznać, że nie spodziewałam się takiego poziomu jedzenia. W cenie naszego rejsu miałyśmy bufet czynny całą dobę (typowo amerykańskie – dostęp do jedzenia bez ograniczenia jest najważniejszy), który nie był zły, bo można było znaleźć cały czas świeże owoce i warzywa, a posiłki przygotowywane były w małych ilościach i dokładane w razie potrzeby, ale nas zachwyciły restauracje, których też kilka miałyśmy w cenie. Poziom jedzenia i obsługi jak w dobrych restauracjach w Memphis, szczególnie desery powalały nas na łopatki. Pyyyychotka.

Kolejny poranek zastał nas w Meksyku na wyspie Cozumel. Już przed wyjazdem postanowiłam, że będziemy po prostu odpoczywały bez gonienia za atrakcjami typu parki wodne, paralotnie, parki linowe itp. Więc zamiast kupić wycieczkę fakultatywną jak większość ludzi na statku, wybrałyśmy się na spacer po mieście, promenadą wzdłuż Morza Karaibskiego. Nie obeszło się bez odwiedzin w kilku sklepach, ale starałyśmy się wybierać te w bocznych uliczkach albo daleko od portu. Powaliły nas cudowne kolory, można nawet było znaleźć trochę wyrobów meksykańskich, a nie wszystko Made in China. Na Cozumel wypiłam najlepszy sok z mango i papai w życiu i wyśmienitą kawę. Miasteczko San Miguel jest bardzo czyste, zielone, kwitnące cudownymi kwiatami i pełne przemiłych ludzi. Zdecydowanie polecam. Mam nadzieję, że jeszcze uda nam się tutaj wrócić.

 Cdn.