Moja Ameryka

Odkrywam Stany.

Wielkanoc

Dla nas już tak naprawdę po, a wy jeszcze jeden dzień będziecie się objadać.

Przygotowania do każdych tradycyjnych świąt tutaj, to zawsze będzie wyzwanie, ale bardzo staramy się mu sprostać. Jako że, w USA poniedziałek to już nie święta, żaden Śmigus Dyngus, nie ma lania wody, to nastawiałam się tylko na jeden dzień świętowania, również spożywczo.

Moja rodzina ma kilka ulubionych potraw śniadaniowo – wielkanocnych ale przygotowanie ich tylko po to żeby zjeść raz to za mało, przygotowałam tyle, że mogliśmy jeść cały dzień i na koniec możemy powiedzieć, że jesteśmy usatysfakcjonowani.

A więc były. Jajka faszerowane do których farsz robię z żółtek, wędliny, sera, rzodkiewki i koperku z majonezem i musztardą, więc było prawie łatwo.

Zasmażane pieczarki faszerowane. Tutaj pojawiły się trudności, bo są dwa rodzaje pieczarek białe i ciemne i nie wiedziałam które wybrać, więc spróbowałam obu. Ciemniejsze lepsze, z farszem z tychże grzybów, cebulką, jajkiem i mozzarellą. Udało się, chociaż na koniec panieruję je w bułce tarce i amerykańska okazała się być przyprawiona więc były ciut za słone, ale dziewczyny powiedziały, że ok.

Sałatka z korniszonami zamiast ogórka kiszonego, ale reszta bez zmian. Korniszony też wyszukane, bo standardowe amerykańskie są słodkie, więc mam już znalezione jedne niemieckie i one są jak polskie.

Wędlina, z tą był duży problem, ale udawaliśmy, że smakuje jak nasza.

Biała kiełbasa po upieczeniu i spróbowaniu wylądował w koszu, bo nie udało się oszukać samych siebie, że przypomina naszą, była po prostu paskudna.

Hitem dla mnie była ćwikłą z chrzanem, bo nie znalazłam ani ćwikły, ani chrzanu luzem. Okazało się, że nie doceniłam mojego męża, który wpadł na pomysł, że wasabi to też chrzan, więc kupił buraczki i wasabi i była ćwikła po japońsku.

Babki były ok. i w końcu mogłam piec dwie razem bo w moim przeogromnym piekarniku mieszczą się na jednym poziomie, mazurek zyskał uznanie rodziny, dziewczyny upiekły ciasteczka maślane i teraz chyba bardzo się cieszę, że to tylko jeden dzień, po dwóch miałabym duże problemy, a tak jutro 8.30 siłownia z moją portorykańską koleżanką i mam nadzieję, że wejdę we wszystkie swoje ciuchy.

Aaaaa zapomniałabym napisać, że odwiedziliśmy Kościół Polski i mieliśmy święconkę i ulegliśmy tradycji amerykańskiej, że zamiast zająca, który przynosi prezenty, było szukanie jajek. Czy mi się dobrze wydaje, ze w niektórych regionach Polski też jest taka tradycja?

Moja Ameryka

#Easter, #food, #friends, #fun, #germantown, #kulinarnie, #memphis, #podróż, #spring, #tennessee, #USA, #wielkanoc, #wiosna, #wyprawyzesmakiem, #wyzwanie

Kwi

2017

festiwal

Agnieszka4

W ostatnią w niedzielę w Tosi szkole odbywał się Multikulturalny Festiwal. Nauczyciele poprosili, aby rodziny, które pochodzą z innych stron świata przedstawili swoją kulturę, stroje, lub jedzenie.

Oczywiście uznałyśmy, że może być fajna zabawa więc, zgłosiłyśmy swój udział stawiając oczywiście głównie na jedzenie. To że lubię akcenty ludowe okazało się bardzo przydatne, bo miałyśmy piękny obrus, naczynia to oczywiście mój ukochany Bolesławiec (bardzo się o nie bałam, ale czegóż się nie zrobi, żeby pokazać swój kraj z jak najlepszej strony) wszystkie owinęłyśmy się pięknymi chustami. Posunęłam się nawet do tego, żeby zrobić Tosi wianek. Mam nadzieję, że będziecie z nas trochę dumni.

Jak to amerykańska organizacja wszystko było prawie zorganizowane, ale rodzice zawsze sobie poradzą, więc, odbyło się bez większych problemów. Można było spróbować potraw z całego świata. Naprawdę ciekawe przeżycie. Nasz stół otwierała Serbia, która serwowała między innymi ciastka identyczne jak nasze delicje. Musimy coś z tym zrobić.

Moja koleżanka z Jordanii przygotowała ciastka z mięsem i ziołami. Były naprawdę pyszne. Dużą reprezentację miały Chiny i Japonia. Wyglądało to jak mała rywalizacja. A najbardziej kolorowe były Indie. Nie wszystkie smaki były moje, ale spróbowanie oryginalnych domowych potraw było ciekawe.

Ja postawiłam na prostotę, czyli nasze naleśniki z serem na słodko i sałatka warzywna, którą jemy zawsze na Wielkanoc. Bardzo cieszę się, że udało mi się uzyskać smak prawie taki jak w Polsce.

Muszę się pochwalić, że po godzinie nie miałam już nic, a jeden chłopiec wracał po naleśniki chyba 5 razy z cudnie rozbrajającym uśmiechem.

Imprezę uważam za bardzo udaną. W maju podobny festiwal w szkole Amelki. Jakie maci pomysły na polskie dania, których nie trzeba podawać na gorąco?

A na koniec zdjęcie tablicy o Polsce, którą przygotowałam w szkole Amelki. Czasami wydaje mi się, że mam więcej zajęć dodatkowych związanych ze szkołą niż moje dzieci. Wiecie jak trudno było wybrać informacje, które mogą zainteresować małolatów. Odzew ze szkoły pozytywny.

Moja Ameryka

#adventure, #friends, #germantown, #kulinarnie, #podróż, #tennessee, #travel, #USA, #wyprawyzesmakiem, #wyzwanie

Mar

2017

wyjątkowa dyskoteka

Agnieszka0

Chyba powili zaczynamy wrastać w to nowe życie. Bo życie to zawsze ludzie. A coraz więcej rzeczy robimy z kimś. To miłe. Tym razem znów urodziny, ale inne, bo nie w polskim gronie, tylko ze znajomi z Tosi klasy. Urodziny odbywają się na lodowisku więc obie z Amelką też jesteśmy podekscytowane, bo może nam się uda skorzystać.

Jak już znajdujemy lodowisko, które znajduje się w jakiejś hali na końcu świata, okazuje się bardzo fajne, rozsądne cenowo i co najważniejsze całoroczne, więc będzie można orzeźwić się jak już przyjdą upały.

Zaczyna się oczywiście od szaleństwa i tortu (oczywiście lodowego) w sali urodzinowej, więc dzieciaki szaleją i wcinają słodkości, a my z Amelią zawieszamy się za szybą i oglądamy amerykański sport narodowy Curling. Cały czas nie możemy się nadziwić, bo oglądamy jakieś zawody, ale gdzie emocje? Nie możemy się połapać kto jest z kim w drużynie, ale czasami szczotkowanie rozśmiesza nas prawie do łez. Oooooo widać zwycięzców. Okazali trochę emocji. Hura. Gratulujemy.

Teraz przygotowanie lodowiska i dzieciaki mogą ruszać na lód. Okazuje się, że to jazda nocna i oświetlenie iście dyskotekowe, muzyka również. Wszystkie trzy uzbrojone wychodzimy na lód. Łyżwy to zabawa mojego dzieciństwa wiec staram się nie dać plamy. Udaje się. Ani razu nie miałam bliższego kontaktu z lodem. Dziewczyny trochę bardziej poobijane, ale szczęśliwe. Nogi bolą nas, już nie na żarty więc uciekamy do domu, ale zabawa była przednia. Musimy tu wrócić.

Moja Ameryka

#adventure, #friends, #germantown, #podróż, #tennessee, #travel, #USA, #wyprawyzesmakiem

Mar

2017

komu gadżecik

Agnieszka4

Kontynuacją tematu konsumpcjonizmu są gadżety. To jest niesamowite, ale czasami zaczynam się dziwić jak można robić pewne rzeczy korzystając z niespecjalistycznych narzędzi. Jak można mieszać czekoladę po prostu łyżką lub zgarniać ciasta z blaszki przypadkowym narzędziem, które nawinie się nam pod rękę.

Tutaj możecie kupić przyrząd wyspecjalizowany do wykorzystania go w jednej konkretnej sytuacji. Nie dziwię się już, że Amerykanki mają takie olbrzymie kuchnie. Muszą mieć miejsce na to żeby to wszystko pomieścić.

Za każdym razem jak jestem w sklepie wyskakuje na mnie jakiś fajny gadżet i zazwyczaj łapię się na tym, że zastanawiam się czy aby na pewno go nie potrzebuję. Po czym na szczęście w większości przypadków stwierdzam. Ogarnij się naprawdę dasz rady bez tego.

Kilka gadżetów

Łyżka do nakładania ciasta do mufinkowych foremek. Zawsze starczała mi łyżka. Znaczy byłam nieprofesjonalna.

Łyżka do mieszania czekolady z wbudowanym termometrem, żeby nie trzeba było używać dwóch rąk. Sprytne

Czy wydaje wam się, że możecie upiec ciastka bez specjalnej szufelki do zdejmowania ich z blaszki. Wstyd.

A może próbowaliście jeść awokado bez specjalnego narzędzia. To już całkiem dramat

Zdecydowanie wolę kroić warzywa na zupę siedząc, ale jak ktoś woli na stojąco. To proszę bardzo gadżecik.

A może zamiast szmatki do umyci kuchenki mikrofalowej ktoś chciałby angry mama. Czemu zaraz wściekła mam, a nie tato albo córka. Muszę ich pozwać. Czuję się obrażona.

Przepraszam za jakość zdjęć, ale trzęsły mi się ręce, bo zawsze czuję się jak czub, kiedy chodzę po sklepie i co chwilę wyciągam telefon i robię foty. Jak aresztują mnie za szpiegostwo przemysłowe, to będzie wasza wina. Proszę o paczki do aresztu.

Moja Ameryka

#adventure, #germantown, #kulinarnie, #memphis, #podróż, #tennessee, #travel, #USA, #wyprawy ze smakiem, #wyprawyzesmakiem

Mar

2017

wydajemy czy nie?

Agnieszka4

Jedna z rzeczy, której nie lubię w Ameryce i której nie chcę polubić to konsumpcjonizm. Jest zjawiskiem wszechogarniającym i widocznym we wszystkich przejawach życia. W Polsce obnoszenie się z pieniędzmi nie jest dobrze widziane. Oczywiście też chcielibyśmy mieć nieograniczone finansowanie, ale jak ktoś ma to pojawia się zazdrość. Jak przesadnie szasta pieniędzmi, to jednak budzi uczucia nie do końca pozytywne. Tutaj posiadanie pieniędzy jest niemalże religią i obnoszenie się z tym jest zupełnie normalne, a do tego powoduje szacunek, a nie wprost przeciwnie.

W Zielonej Górze i jej najbliższych okolicach znajduje się 30- 40 wielkich domów, które można nazwać rezydencjami. W Germantown (przypominam 40 tys. ludności) takich domów są setki i to zdecydowanie nie jedna setka. Kilka razy przejeżdżaliśmy przez osiedla pałaców, zamków, świątyń greckich, bo tylko tak to można nazwać. Po co? Dlaczego? Nie rozumiem.

Ale jest też drugi biegun. Biedne domki, prawie baraki, czasami przyczepy kampingowe i przed każdym stoi piękny lśniący samochód. Nie mogę uwierzyć w to, za każdym razem jak to widzę. Wynika to oczywiście z tego, że dużo osób żyje ponad stan. Jak już ktoś wpadł w karuzelę kredytową i ma credit score to o kredyt jest bardzo łatwo i wtedy bardzo proszę, do dzieła, można się zadłużać.

Oczywiście żeby było jasne nie robiłam tych zdjęć sama, bo jednak bałam się, że ktoś mnie zastrzeli zza płota.

Umieszczam je dzięki dobrodziejstwu internetu.

Moja Ameryka

#adventure, #germantown, #podróż, #tennessee, #travel, #USA, #wyprawyzesmakiem, #wyzwanie

Lut

2017

Polacy nie gęsi

Agnieszka4

Muszę przyznać, że cały czas myślałam, że Polska to dla Amerykanów nieodgadnione miejsce na mapie gdzieś daleko. Tak się pokazuje ich we wszystkich programach, że na proste pytanie dotyczące Europy odpowiadają niestworzone historie. A tutaj spotkało mnie zaskoczenie. Na pytanie skąd jesteś? Odpowiadamy z Polski. I bardzo często jest to wstęp do rozmowy, bo wiele osób coś tam wie o Polsce. Odpowiedzi które usłyszałam, to np. Mam sąsiadów Polaków mają na nazwisko Czajkowscy. Moja córka pół roku studiowała w Wiedniu i dzięki temu udało jej się zwiedzić Polskę. Wy tam macie bardzo dobre jedzenie, pyszne pierogi. Moja babcia była Polką. Zwiedzałam kilka razy Europę i byłam w Berlinie to niedaleko.

Naprawdę nie spodziewałam się tego. A jest to przyznaję bardzo miłe. Jesteśmy postrzegani bardzo pozytywnie. Oczywiście pewnie zmienia się to w zależności od miejsca w Stanach i zupełnie inaczej jest w Chicago, ale tutaj na naszym południu nie spotkałam się z jakimś negatywnym skojarzeniem.

Niesamowite było to jak Polska pierwszy raz objawiła mi się podczas zakupów. Był to mój kochany półmisek bolesławiecki, który znalazłam w TJ Maxxie, ale na tym nie koniec.

Kupiłam sobie książkę kucharską z daniami light a tam przepis na pierogi z kapustą. Wprawdzie punkt pierwszy brzmiał, kupić mrożone pierogi z ziemniakami i cebulą, czyli tak naprawdę przepisu na pierogi nie było, ale pierogi były.

Zwieńczeniem była kiełbasa, którą znalazłam ostatnio. Kielbasa!!! Pisana prawie po polsku. I nie jest to produkt skierowany do Polaków, bo jest ich w tej okolicy niewielu.

Tak więc, Polacy nie gęsi i swój język mają. A okazuje się również że mamy tradycję i produkty znane na całym świecie. Ta dam.

Moja Ameryka

#adventure, #friends, #germantown, #kiełbasa, #kulinarnie, #pierogi, #podróż, #travel, #USA, #wyprawyzesmakiem

Lut

2017

lans

Agnieszka2

Jako że pogoda sprzyjająca, to weekend wykorzystujemy na wyprawy w poszukiwaniu wiosny, a jest to o tyle przyjemniejsze, że jeździmy z Amelka na nowych rowerach. Zakup ich to oczywiście również była przygoda.

No więc po przeszukaniu internetu, bo wiadomo, że taniej, jednak decydujemy się na pójście do sklepu, bo dane podane przy opisie produktów są zdecydowanie nie wystarczające i boimy się, że przyjdzie nie to co powinno. W sklepie obsługa przemiła, pan wypytuje nas oczywiście gdzie będziemy jeździły, co jest dla nas najważniejsze. Najważniejsze jest to żeby rower był piękny. To oczywiste dla wszystkich kobiet. No dobra, i żeby miał aluminiową ramę, bo nasze poprzednie stalowe rowery przyprawiały nas o zawał na myśl, że trzeba je gdzieś wnieść.

Z tych pięknych, pan opowiedział nam o dwóch. Jeden jego zdaniem to Europan Style, a drugi Beach Style. No właśnie widziałam je w internecie i wyglądają dziwnie. Co to? Rowery do jeżdżenia po plaży? Okazuje się, że nie, po prostu do lansu na nadmorskich promenadach. Ja będę lansowała się w lesie, bo oczywiście zakochałam się właśnie w tym. Amelia wybrała Europan Style, czyli po prostu przypominający rower holenderski, czyli kozę. Ale Europa Style brzmi lepiej. Znacznie lepiej. W ramach dokonywania wyboru mogłyśmy się oczywiście na nowych rowerach przejechać i po przygotowaniu ich specjalnie dla nas, (język marketingu zawsze obecny) możemy ruszać na wyprawy. Tosia oczywiście strasznie nam zazdrości i narzeka, że musi się poruszać na swoim starym odziedziczonym po siostrze stalowym rumaku, więc pewnie nie obejdzie się bez zakupu za jakiś czas trzeciego pięknego roweru. Ale na razie jesteśmy gotowe na wyprawy, szczególnie, że na szlaku rowerowym znalazłyśmy stację naprawy rowerów, na wszelki wypadek. Fajny pomysł.

Pieszo, rowerem, nieważne, ruszamy. Szukamy wiosny.

Jest. Cudna. Zawsze najbardziej cieszą mnie pierwsze wiosenne kwiaty, bo oprócz tego, że są piękne, są znakiem, że będzie radośniej. Podczas naszej wyprawy tym razem pieszej napotykamy kilka zaskakujących rzeczy. Próba dojścia do pobliskiego parku zakończyła się niepowodzeniem, bo albo nie było przejścia na drugą stronę ulicy, albo chodnik kończył się nam niespodziewanie.

Po drodze znalazłyśmy dowód na to, że ktoś bardziej niż my czeka na wiosnę. Pomalował sobie trawę na zielono!!!!! Nie mogłyśmy uwierzyć. Takie coś to tylko w Polsce w PRL- u i w filmach z tego czasu, ale nie na żywo w USA???? O rany.

Moja Ameryka

#adventure, #bike, #flower, #friends, #fun, #germantown, #kwiaty, #podróż, #rowey, #spring, #tennessee, #travel, #USA, #wiosna, #wyprawyzesmakiem

Lut

2017

walentynki

Agnieszka0

Przyznam się do tego, że myślałam, że Walentynki w Stanach będą się wylewały z każdego kąta, że będą wszechobecne i obezwładniające, a okazuje się, że tak nie jest.

Walentynki są, widać je. Na kilku drzwiach widziałam wianki z sercami, widać je w sklepach, restauracje przygotowują specjale oferty walentynkowe, w telewizji zapowiadane są też filmy romantyczne. Ale nic nie odbywa się z przesadą. Wygląda to trochę jak nasz dzień kobiet. Naprawdę nie ma przesady. W szkołach dzieci rozdają sobie kartki, w podstawówkach dodatkowe są imprezy, ale też bez zadęcia. Tosia ma zaplanowane 45 minutowe spotkanie z klasą ze słodyczami i napojami.

W sklepach bardziej widać już ozdoby na Święta Wielkanocne, jest ich sto razy więcej niż walentynkowych. Walentynki to powiedzenie, rodzicom znajomym i dziadkom: Kocham Was, Lubię Was. Tutaj, gdzie więzy między ludzkie są trudniejsze i chyba luźniejsze niż w Polsce. Penie wynika to z tego, że dużo osób migruje i nie przywiązują się do miejsc i ludzi. Jest to fajny pozytywny dzień, bez wielkich prezentów i naprawdę nie tak komercyjny jak mi się wydawało.

Amelia najwięcej energii włożyła w robienie kartek dla polskich znajomych, a Tosia dzielnie ozdabiała kartki dla całej amerykańskiej klasy i dla nauczycieli.

W Polsce, chyba przez to że jest tak samo dużo przeciwników jak i zwolenników Walentynek robi się na ten temat wiele szumu. Tutaj jest spokojniej.

Moja Ameryka

#adventure, #friends, #germantown, #miłość, #przyjaźń, #tennessee, #travel, #USA, #walentynki, #wyprawyzesmakiem

Lut

2017

kasa

Agnieszka4

Temat, w którym Europa bije Stany na głowę to banki. System płatniczy tutaj jest opóźniony do naszego o 10 lat. System czeków, który tutaj ma się dobrze, a nawet bardzo dobrze jest dla nas totalnie nie do przyjęcia. Bieganie wszędzie a książeczką, która zastępuje gotówkę? Po co? Dlaczego? Jest to dla mnie niezrozumiałe.

Nie da się tutaj żyć bez karty kredytowej i to jest chyba przyczyna tego, że społeczeństwo jest zadłużone. Cały system gospodarczy oparty jest na punktach kredytowych, który uzyskuje się za płatności. Pisałam już o tym, że punkty są potrzebne cały czas, a nie tylko jak chce się kupić dom czy auto na kredyt. Konieczne są przy zawieraniu wszystkich umów: telewizja, telefon. Bez punktów jest to możliwe, ale płaci się 2 razy tyle. Więc wszyscy chcą mieć punkty. Więc wydają pieniądze.

Płatności kartami są więc oczywiście bardzo popularne, ale nie ma mowy o płatnościach zbliżeniowych. A płacenie telefonem? Chyba nawet nie są w stanie w to uwierzyć, że takie systemy występują. Myślę, że wiele ograniczeń wynika z mentalności amerykanów. Oni oczekują od instytucji, że będą myślały za nich i zabezpieczały wszystko.

Wyobraźcie sobie, że jak wyjedziecie z miasta, nie mówiąc już z kraju, w którym mieszkacie i nie zgłosicie tego w banku to na 99 % wasza karta zostanie zablokowana, bo bank zakłada, że ktoś ją ukradł. Jedziemy na wakacje i zapomnimy o telefonie do banku. Miłych wakacji J. Nie do pomyślenia w Polsce. Jak zgłoszę, że ukradli, to wtedy bank działa. To ja jestem odpowiedzialna za swoją kartę.

Nam bank już chyba 3 razy zablokował karty. Przyczyny są dla nas nie do ogarnięcia.

Mamy konto i na nim nasze pieniądze. Mamy kartę płatniczą, czyli nie można wziąć z niej więcej pieniędzy niż mamy, ale pani w banku stwierdziła, że nie wie czy Arek dalej pracuje i zablokowała nam konto. Niemożliwe? Co ją to obchodzi? To nasze pieniądze. I co z tego? A tutaj nikt się temu nie dziwi.

Trudno się przyzwyczaić do tych zwyczajów i nie denerwować się, ale cóż, praktyka czyni mistrza.

A przy okazji myślę, że znalazłam najmniejszy bank na świecie. Ktoś widział mniejszy?

Moja Ameryka

#adventure, #banki, #germantown, #kasa, #memphis, #podróż, #tennessee, #travel, #USA, #wyprawyzesmakiem

Lut

2017

Polacy za granicą

Agnieszka2

Polonia w okolicach Memphis nie jest duża, ale kilku Polaków już poznaliśmy. Jest to przyjemne, że można po za domem i beż użycia skypa porozmawiać w języku ojczystym. Ci którzy przyjechali tutaj już jako dorośli ludzie, są zazwyczaj fajni i otwarci. Przyjeżdżając tutaj musieli przejść przez trudny czas załatwiania formalności. Z usłyszanych historii, nasz była najprostsza. Ktoś załatwił wszystko za nas.

Żadna historia nie jest taka sama, ale bardzo dużo osób potwierdza teorię, że najwięcej przyjeżdża tu osób z Małopolski i Podhala, chociaż znaleźliśmy też nielicznych reprezentantów Ziem Zachodnich.

Mentalność polska ma się dobrze również za granicami. W Memphis była jedna organizacja polonijna, ale się pokłócili i są już dwie i kłócą się nadal.

Udało się stworzyć szkołę, w której w soboty dzieci uczą się języka polskiego. Moje córki zaangażowały się pomoc i co tydzień zostają nauczycielkami. Wyobrażacie sobie jakie są dumne z siebie.

Tosia i Amelka zostały zaproszone na urodziny córki naszych znajomych. Dzieciaki szalały, a rodzice rozmawiali i w końcu słyszałam w USA rozmowy o polityce. Wszyscy ojcowie podpierający ściany komentowali decyzje nowego Prezydenta. Zdania były oczywiście podzielone, więc dyskusja zażarta.

A ja po chwili nie dałam rady i zamiast siedzieć grzecznie na ławeczce jak inne mamy zaczęłam szaleć z moimi córkami na dmuchanych zjeżdżalniach. Na zdjęciach wyglądam jak dziecko z dysfunkcjami. A co tam?

Moja Ameryka

#adventure, #friends, #germantown, #podróż, #tennessee, #travel, #USA, #wyprawyzesmakiem, #wyzwanie

Lut

2017

Moja Ameryka

Temat nawigacji