Podróże po USA

Jeszcze tylko kilka widoczków i ciekawostek i wracamy do rzeczywistości.

Podczas ostatnich kilku dni wędrówek udało nam się odnaleźć jeszcze kilka pięknych miejsc i przeżyć kilka przygód.

Podczas jednej z tras zobaczyliśmy niedaleko ścieżki łachę śniegu, oczywiście domyślacie się co zrobiły nasze dzieci, a szczególnie Tosia. Musiała zejść, żeby dotknąć śniegu w lecie w krótkim rękawku w otoczeniu kwitnącej łąki. Rzucanie śnieżkami w rodziców też jest super zabawą.

Kilka dni spędziliśmy po porostu szwędając się po okolicy i obserwując cudowne widoki. Opanowaliśmy na chwilę plac zabaw i nie tylko dzieci bawiły się tam świetnie.

Wybrałyśmy się z Tosią na kajak i to też była przygoda, bo ja byłyśmy po drugiej stronie jeziora niebo zrobiło się czarne, wiatr zaczął wiać nam w twarz dość mocno utrudniając nam powrót i zaczął padać deszcz, pan z wypożyczali ostrzegał nas, że w przypadku takiej pogody bardzo szybko zaczyna się burza i musimy wracać do na brzeg, ale na nasz brzeg miałyśmy strasznie daleko. Jeszcze nigdy tak szybko nie wiosłowałam. Tosia przejęła się bardzo swoją rolą i też dawała z siebie wszystko. Po całym jeziorze niosły się nasze głosy: prawa, lewa, prawa, lewa…. Aż Tosia zobaczyła Arka biegnącego brzegiem. Ja wiedziałam, że chce nam zrobić zdjęcia, a Tosia myślała, że się z nami ściga i włączyła niespodziewany osiemnasty bieg. Jeszcze nigdy nie widziałam tak szybko poruszających się wioseł i oczywiście popłakałam się ze śmiechu. Dziecko wygrało.

Wybrałam się na samotną przechadzkę i natknęłam się na częściowo spalony las. Efekt był niesamowity, nogi miałam czarne do kolan miejsce wyglądało przerażająco i wyjątkowo. Dokoła miejsca pożaru wszystkie drzewa były pomarańczowe. Jak się dowiedziałam to zrzucony środek gaśniczy.

W jednej z naszej ulubionej miejscowości oprócz świetnych knajp z super jedzeniem wzdłuż drogi ciągnęły się donice z kolorowymi kwiatami, wokół których latały …. Kolibry. Czad. Można było podejść do nich naprawdę blisko. Uwielbiam. Uwielbiam. Uwielbiam.

Zakochałam się w Colorado, bardzo chciałabym tam wrócić.

#adventure, #colorado, #friends, #podróż, #rockymountains, #travel, #USA, #vacation, #wyprawyzesmakiem

Sie

czerwono mi

Zapuszczając się coraz bardziej w te dzikie tereny (no dobra może wcale nie są aż takie dzikie, ale brzmi nieźle) dosłownie nadziewamy się na niesamowity znak. Wprawdzie czytałam wcześniej o tym miejscu, ale zdążyłam zapomnieć. A znak informuje nas, że znajdujemy się w miejscu niezwykłym. Wszystkie wody znajdujące się po prawej strony od tego punktu wpadają do Atlantyku, a wszystkie po lewej do Pacyfiku. Ale czad. Ogarniacie, nawet jak deszcz pada to kropelki spadają niedaleko siebie, ale pędzą do dwóch różnych oceanów. Jestem pod wrażenie, z lekka dochodzi do mnie, że zachowuję się jak wariatka, ale kto mi zabroni.

Jedziemy dalej, głowy na sprężynkach, bo wszystko dookoła jest mega ciekawe, i nagle dojeżdżamy do wielkiej czerwoności. Czuję się jakbym przeniosła się o tysiące kilometrów, bo jeszcze przed chwilą byłam otoczona zielonym lasem i ostrymi szarymi skałami a teraz nastała czerwoność i klimat praktycznie pustynny, no może czasami preriowy. Zmienność krajobrazu jest niesłychanie zaskakująca.

Zaopatrujemy się w mapę tych czerwoności. Park nazywa się Ogród Bogów i jak głosi tabliczka został przekazany przez prywatną rodzinę dla rozkoszy gawiedzi, której teren ma być udostępniany za darmo.

Zrobiliśmy tysiące zdjęć (oczywiście część wariackich) zachwycała nas każda czerwona skała. Kolory są naprawdę obezwładniające i bardzo ostre, oczywiście zmieniają się w zależności od tego czy są w słońcu czy w cieniu. Myślę, że bardzo ciekawe byłoby spędzić tam cały dzień i co godzinę robić zdjęcie jednej skałce, żeby zobaczyć, jak zmienia się jej kolor. Trzeba by tylko mieć kogoś donoszącego wodę, bo temperatury panują tam zdecydowanie pustynne.

Cały czas pełni wrażeń przenosimy się kawałek dalej, do kanionu, już nie czerwonego i moja odważna rodzinka decyduje się na wszystkie szalone rzeczy jakich można tam doświadczyć. Amelia i Arek na huśtawkę nad przepaścią a Tosia mniej trochę łagodniej, ale też kończy się wiszeniem nad przepaścią. Ja trzymając się za serce robię im zdjęcia.

#adventure, #colorado, #fun, #gardenofgods, #podróż, #thecaveofthewinds, #travel, #USA, #vacation, #wyprawy ze smakiem, #wyprawyzesmakiem, #wyzwanie

Sie

ja i góra

Dziś miał być leniwy dzień. Śpimy, ile się da, spacerujemy, cieszymy się widokami, uzupełniamy ekwipunek, bo okazało się, że na ponad 3000 metrów słońce spala skórę w jedną sekundę. Przed chwilą było za chmurami, teraz wyjrzało na chwilę i już kark spalony. Oczy też potrzebują specjalnej ochrony, bo bez okularów polaryzacyjnych już po półgodzinie zaczynamy się czuć jakby ktoś nam sypnął w oczy garść piachu. Niespodziewanym zbiegiem okoliczności te wszystkie niedogodności omijają nasze dzieci wielkim łukiem. Proszę co znaczy młodość. Uzbrojeni po pachy ruszamy na przejażdżkę.

Nasz wybór pada na górę o nazwie Evans. Nie jest to zwykłe miejsce, bo na ponad 4000 tysiące metrów wjeżdża się samochodem. A co tam zdobędę czterotysięcznik.

Wycieczka przeszła nasze najśmielsze oczekiwania. Droga na górę trwała ponad pół godziny i widoki za każdym zakrętem pyły obezwładniające, wprawdzie ja od pewnego momentu siedziałam z zamkniętymi oczami (no prawie) bo jednak ciekawiło mnie wszystko, ale za każdym razem jak moja strona samochodu znajdowała się nad przepaścią to wydawałam okrzyki przerażenia. To, że jednak czasami odważałam się patrzeć zostało mi wynagrodzone, bo widziałam świstaka. Ale śmieszne stworzonko.

Jak dojechaliśmy na parking to miałam stan przedzawałowy.

Żeby nie było, że zdobyłam górę samochodem. Ostanie kilkaset metrów zakosami zdobyliśmy na nogach.

WESZŁAM NA 4314 METRÓW. WOW. NIE MOGĘ W TO UWIERZYĆ.

Możecie sobie wyobrazić widoki ze szczytu. Znów cały świat był mój. Gdyby ktoś rok temu założył się ze mną, że wejdę na czterotysięcznik to bym go śmiechem zabiła a właśnie tutaj jestem. Dość długo napawaliśmy się widokami i uczuciem szczęścia, ale jednak lekki ból głowy i małe oszołomienie spowodowane małą ilością tlenu dało o sobie znać.

W drodze powrotnej spotkaliśmy jeszcze stado kóz górskich które obfotografowaliśmy ze wszystkich stron i zjechaliśmy trochę niżej przejść się już zdecydowanie mniej wymagającym szlakiem nad jeziorkiem.

Tutaj do widoków górskich doszła jeszcze niesamowita ilość kwiatów i poczułam się jak w niebie. To są chwile, które zostają w nas na zawsze. Dziękuję, że mogę tego doświadczać.

Decyzja o przeprowadzce do Stanów była bardzo trudna i radzenie sobie w nowej rzeczywistości też nie jest łatwe, ale to jest zdecydowanie nagroda za te wszystkie trudy. Cuda, które możemy tutaj odkrywać są bezcenne.

#adventure, #colorado, #fun, #mountains, #mtevans, #rockymountains, #travel, #USA, #vacation, #wyprawyzesmakiem, #wyzwanie

Lip

odkrywamy Colorado

Dotarliśmy do celu podróży. Jesteśmy teoretycznie w miejscowości, ale na samym jej końcu więc mamy święty spokój i cudowny widok na góry i jezioro. Tego mi było trzeba. Jak jestem nad morzem to wydaje mi się, że to lubię najbardziej, ale jak przyjeżdżam w góry to zmieniam jednak zdanie i tak na okrągło.

Jakoś blisko te góry dookoła, więc sprawdziliśmy na jakiej jesteśmy wysokości. Mieszkamy na 3000 metrów. O rany nigdy tak wysoko nie mieszkałam. Głowa trochę boli, ale mam nadzieję, że się szybko przystosujemy.

Oszczędzając wspomniane wcześniej kolano wybieram dla nas trasy raczej trekingowe z małymi podejściami. Pomimo tego widoki są cudne, niebo błękitne, piękne lasy i cudne jeziora. Nasz szlak prowadzi przez dolną część wodospadu. Na które ja się zatrzymuję a rodzina gna dalej. Idą zobaczyć jezioro, ale obiecali mi zdjęcia. Siedzę na skale i podziwiam piękne widoki gryziona przez bezlitosne komary, ale nawet to mi tak bardzo nie przeszkadza. Zawieszam się przy wodospadzie. Cały czas nie mogę się nadziwić, że weszłam na 3500 metrów i chodzę sobie i jest ciepło i nie ma śniegu, chociaż widać czasami małe skrawki w szczelinach górskich. W Europie na tej wysokości jest już poniżej zera i wieczny śnieg a ja w krótkim rękawku.

#adventure, #colorado, #fun, #mountain, #podróż, #travel, #trekking, #USA, #vacation, #wyprawyzesmakiem

Lip

jedziemy

Jak zwykle droga przez Stany okazuje się bardzo ciekawym przeżyciem. Niespotykane dotąd widoki zawsze są ciekawe. Jedziemy Colorado. Zaraz po przekroczeniu granicy tego stanu, który zadziwia nas bezkresną płaskością po 13 godzinach podróży zatrzymujemy się na nocleg w maleńkim miasteczku. Hula po nim wiatr, zabudowa jest bardzo luźna, ratusz miejski wygląda jak mały stary pawilon handlowy, ale jest jedna atrakcja turystyczna – Karuzela. Stara, niesamowita, teraz schowana pod dachem. Kto na boga wybudował taką karuzelę na takim pustkowiu i dlaczego. Teoretycznie przy okazji budowania kolei, ale wciąż jest to dla mnie zaskakujące.

Kolejną przerwę robimy sobie w Denver. Miasto bardzo nam się podoba, jest dość europejskie, ludzie chodzą po ulicach, wylewają się z knajpek. Minusem jest bardzo duża ilość bezdomnych, a plusem ciekawe parki i bardzo artystyczny duch miasta. Spotykamy wiele ciekawych instalacji. Fajną wystawę z chińskimi znakami zodiaku, oczywiście robimy sobie fotki przy swoich znakach. Mijamy kolorowe budynki biblioteki i podziwiamy piękny park z wielkim budynkiem Kapitolu.

Na razie Colorado na plus, ale zostawiamy za sobą cywilizację i ruszamy w góry, które wyrastają znienacka i robią na nas olbrzymie wrażenie.

IMG_4916

#adventure, #colorado, #dallas, #fun, #podróż, #throughUS, #travel, #trip, #USA, #vacation, #wyprawyzesmakiem, #wyzwanie

Lip

oko w oko

Agnieszka7

Kilka dni temu wróciliśmy z przedłużonego weekendu na Florydzie. Muszę wam o tym napisać, bo cały czasz jeszcze emocje we mnie buzują. Wprawdzie opowiedziałam już kilku moim znajomym, bo nie dałam rady zatrzymać wszystkiego w sobie. Emocje dosłownie wylewają się ze mnie. Muszę przyznać, że piszę dla was, ale też dla siebie, bo okazuje się, że z czasem emocje blakną i jak czytam moje własne wpisy po dłuższej przerwie to często mnie zaskakują.

No więc, znajomi zaproponowali nam wyjazd na 4 dni na Florydę, 8 godzin od nas oczywiście odpowiedź musiała brzmieć: tak. To był strzał w dziesiątkę, bo oni lepiej znają wybrzeże i znaleźli dom do wynajęcia w spokojnej miejscowości, bez jednego hotelu, więc było zdecydowanie mniej ludzi niż w ostatnio odwiedzonym przez nas miejscu. Pogoda pomimo nienajlepszych prognoz była cudowna. Ciepło, słonecznie, nawet w nocy temperatura była bardzo przyjemna i nie było żadnego komara. Pierwszego dnia morze przywitało nas dużymi falami, więc dzieciaki (nie tylko) skakały, pływały, nurkowały w rytm szaleństwa. Drugiego dnia morze było już spokojniejsze, woda zrobiła się turkusowa i można było zacząć obserwować morskie życie.

Popołudniami napychaliśmy się świeżymi rybami i krewetkami na zapas, bo były niesamowite. Wprawdzie chłopaki codziennie wieczorem chodzili na ryby, ale wszystko wypuszczali do wody twierdząc, że rozmiary są niezadowalające. Dzieciaki miały ubaw, po zmroku biegały z czołówkami po plaży szukając krabów. Każdy znaleziony wzbudzał dzikie okrzyki zadowolenia. Sposób łowienia chłopaków wzbudzał trochę kontrowersji. Wchodzili z wędkami po szyję do wody, a to po szyję, to było dość daleko od brzegu, zarzucali i spokojnym krokiem wracali do brzegu. Zaczęliśmy zastanawiać się nad konsekwencjami jak jeden z chłopaków poszedł również na poranne połowy i przyniósł do domu do spróbowania 4 rekinki.

Po tych połowach jak szliśmy na plażę, to każdy każdego przekonywał, że przecież na płytkiej wodzie nic nam się nie stanie i oczywiście po chwili szaleństwa w wodzie już były takie same jak wcześniej. W pewnym momencie chcąc uciec trochę od dzieci odpłynęłyśmy z koleżanką trochę dalej i gadałyśmy kołysząc się na falach. W pewnym momencie jej mąż krzyczy do nas. Płetwa za wami. Pośmiałyśmy się trochę i gadamy dalej. Ale jak ludzie zaczęli pokazywać palcami w naszym kierunku to zaczęłyśmy się rozglądać i zobaczyłyśmy płetwę wystającą z wody. No tak szybko, to jeszcze nigdy nie płynęłam. Bo płetwa była duża. Jak już prawie byłyśmy na płytkim to usłyszałyśmy wołanie, że to nie rekiny, tylko delfiny. Kolega nam tłumaczył, że delfiny mają lekko zaokrągloną płetwę, a rekiny ostro zakończoną. No dobra. Jak już stałam tylko po pas w wodzie to mogłam nie uciekać w panice, tylko naprawdę przyjrzeć się co to za płetwa wystaje z wody. To naprawdę były delfiny. Zaczęły lekko skakać, żeby pokazać nam się w całej okazałości. Nie mogłam oderwać od nich wzroku do czasu, aż zobaczyłam duży cień przepływający metr ode mnie. Dostałam zeza rozbieżnego, bo koło mnie pływały dwie wielkie manty. Już dawno nie czułam się tak blisko natury. To było coś niesamowitego.

Popołudniu pojechaliśmy kawałek dalej na plażę znajdującą się na terenie parku. To było bardziej dzikie miejsce, z gniazdami żółwi, wydmami i dużą ilością ptaków. Chłopaki zaczęli powtarzać akcję łowienia z wchodzeniem po szyję do wody i jak wyciągnął z wody rekinka to adrenalina skoczyła nam dość znacznie. Wprawdzie rekinek był mały i odzyskał wolność, ale za chwilę nasz sąsiad wyciągnął metrowego. Ok kąpiemy się dalej, ale zdecydowanie bliżej brzegu.

Wieczór przeszedł w noc cudownym zachodem słońca, następnie księżyc w pełni pokazał co potrafi i chłopaki w końcu złowili ryby które można było zjeść. Jest sukces i będzie kolacje.

To był niezapomniany wyjazd. Pierwszy raz delfiny na wolności i przebywanie z przyrodą, niesamowitą przyrodą naprawdę „oko w oko” sprawiło, że co jakiś czas piszczałam z radości i czułam się ja dziecko.

A to moje laski wracające z podróży.

#adventure, #dolphin, #florida, #food, #friends, #fun, #podróż, #shark, #travel, #USA, #vacation, #wyprawyzesmakiem

Wrz

2017

eclipse

Agnieszka2

Wprawdzie relację fb przeprowadziłam prawie “na żywo” ale teraz chyba już więcej uda mi się napisać, bo emocje już trochę opadły. No więc mieliśmy dzisiaj zaćmienie słońca, ale w naszej miejscowości było tylko albo aż 94 %. W każdej szkole zaplanowane było oglądanie, większość naszych znajomych wybierała się do parku, ale w nas cały czas wewnętrzny głos mówił. Macie tylko 3 godziny do całkowitego zaćmienia, niektórzy ludzie lecą przez pół świata za ciężkie pieniądze a my z lenistwa nie wsadzimy naszych szanownych 4 liter do samochodu, nie może tak być. Poczytaliśmy o zaćmieniu dość dużo, trochę teorii naukowych, jak często się zdarza, że podczas częściowego zaćmienia trzeba patrzyć przez okulary, a przy zupełnym już nie. Ale jakoś nie potrafiliśmy sobie tego wyobrazić. Widzieliśmy już kilka razy częściowe, niesamowite, ale …..

Wyjechaliśmy wcześnie rano, żeby uniknąć korków, kierowaliśmy się jak najbliżej od nas w linii prostej. Wypadło nad jeziorem, bo trzeba jakoś spędzić czas przed zaćmieniem. Wylądowaliśmy na małym Campingu, na którym wszyscy nas pytali jak się tutaj znaleźliśmy, pozdrawiali nas co chwila, nakarmili, bo bez jedzenia nie może się odbyć żadne ważne wydarzenie. Las ciepła woda i spokój. W pewnym momencie padło hasło, że częściowe już jest i chociaż na zewnątrz nic się nie zmieniło to po założeniu okularów faktycznie widać było księżyc zasłaniający słońce. Na początku, przy małym zaćmieniu księżyc był bardzo dobrze widoczny, nie była to tylko plama na słońcu. Widać było też zdecydowaną różnicę odległości. W miarę jak księżyc zasłaniał słońce zaczynały się zmieniać kolory na dworze, nie było to bardzo zauważalne, ale jednak. Nadal bez okularów wszystko wyglądało jak normalny słoneczny dzień, jak ktoś nie wiedział, że jest zaćmienie, to przy 90% jeszcze niczego by nie zauważył. Duże zmiany zaczęły się jak już został sam rogalik. Emocje sięgnęły zenitu. Chcieliśmy robić wszystko na raz. Pisać do znajomych, robić zdjęcia telefonami, aparatem, nagrywać. Zaczęliśmy żałować, że nie wzięliśmy przynajmniej 2 statywów, że nie kupiliśmy profesjonalnego obiektywu na aparat. Wszystko naraz.

Ja po długich bojach z naszym aparatem, żeby mnie słuchał robiłam zdjęcia przez nasze okulary, bo gołym okiem cały czas było po prostu słońce. Robiło się mniej jasne, ale cały czas było nie do przejrzenia. I w pewnym momencie już dosłownie sekundy przed tym jak całkowicie księżyc zasłonił słońce zaczęliśmy zerkać, żeby nic nie stracić i nagle ktoś wyłączył światło. To było niesamowite, obezwładniające, odbierające głos. Dosłownie trzęsłam się z emocji. Można było patrzeć, robić zdjęcia bezpośrednio, bez żadnych osłon, pojawiły się gwiazdy, widać było niesamowitą iskrzącą się obręcz, ale słońca nie było. To był niesamowity kontakt z przyrodą, działo się to tu i teraz i ja to widziałam, tak po prostu. Te długie i krótkie 2 minuty i 20 sekund, których nikt nie liczył skończyły się niespodziewanie. To znów był błysk i na niebie pojawiło się słońce i znów gołym okiem, nie kawałek, po prostu słońce.

Jeszcze teraz mam ciarki i chyba jeszcze długo będę je miała. Mamy już kilka pomysłów na udoskonalenie rejestracji kolejnego zaćmienia. To wciąga, jak się okazuje. Dziękuję Grzegorzowi Lipcowi, że mnie natchnął i dziękuję mojej rodzinie za to że, to tacy sami wariaci jak ja.

@sun, #adventure, #eclipse, #fun, #kentucky, #podróż, #suntotaleclipse, #travel, #USA, #vacation, #wyprawyzesmakiem

Sie

2017

zaskoczenia

Pierwszy wakacyjny weekend spędziliśmy nad jeziorem. Poznany tutaj bardzo miły Polak zaprosił nas na weekend do swojego domu nad jeziorem. Bardzo się ucieszyłam, bo to kolejne miejsce, które zobaczę, a cały czas mam główny cel: ZWIEDZANIE, ZWIEDZANIE, ZWIEDZANIE.

Każdy wypad nad jezioro kojarzy mi się z przyrodą, spokojem, leniwym życiem na plaży i wodzie. Wiedziałam, że jedzie jeszcze dwóch znajomych, którzy wędkują, więc miałam nadzieję na świeże rybki. Tosia marzyła o wędkowaniu, więc będzie mogła spełnić swoje marzenia. Żyć nie umierać.

Po przyjeździe na miejsce okazało się, że dom nad jeziorem jest dwa razy większy od naszego domu w Polsce. Muszę zaznaczyć, w tym miejscu, że był to weekend pełen zaskoczeń, więc nie mogę nie powtarzać ciągle słowa zdziwienie, po prostu, nie mogę.

Pierwszym dużym zaskoczeniem było to, że Jerzy powiedział, że ma łódkę w przystani tzw. ponton boat. Bardzo się cieszymy, łódka na jeziorze przydatna rzecz, jak ją zobaczyłam, to prawie usiadłam ze zdziwienia. To była kanapa boat. W takich waruneczkach jeszcze nie pływałam. Kolejne asy wyciągnięte z rękawa to opona ciągnięta przez łódź, na której moje dzieci popiskiwały z radości, skutery wodne, na widok których nawet mąż się ucieszył, dla nas to było bardzo dużo atrakcji jak na jeden weekend. Dziewczyny chodziły z wiecznym uśmiechem, a i tak nie skorzystaliśmy ze wszystkich dostępnych atrakcji, zostały nam jeszcze narty wodne, ale to może następnym razem, bo z nadmiaru atrakcji możemy paść.

Okazało się, że tak właśnie spędzają czas nad wodą amerykanie, a Jerzy jest tu już tyle lat, że zaczął brać z nich przykład, dla nas super. Jednym słowem było odjazdowo.

Próbowałam jeszcze zaszczepić w moim mężu miłość do wędkowania, bo uwielbiam świeże rybki, zobaczymy co z tego wyjdzie, ale będę starała się bardzo, bo chłopaki złapali trochę ryb i każda była pyszniejsza od poprzedniej, choć żadnej nie znałam wcześniej.

Ostatniego dnia popłynęliśmy, wspiąć się na górę/wyspę, żeby podziwiać widoki, które okazały się cudowne. Jezioro jest olbrzymie z wieloma zatokami, wpływa do niego pięć rzek. A nad górą cały czas latały orły, nie widziałam ich jeszcze z tak bliska, robią niesamowite wrażanie.

Przy wyspie czekała nas kolejna niespodzianka, czyli toaleta na wodzie. Prawie popłakałam się ze śmiechu. Wszyscy chcieli skorzystać.

Wracając popływaliśmy trochę w jeziorze, woda cudownie ciepła, jak u nas na koniec lata. Wysokie temperatur mają swoje plusy.

W tak zwanym między czasie dostałam informację, że w miejscowości, w której mieszkamy w tym czasie przeszło małe tornado, wiele zwalonych drzew, w naszej okolicy nie było prądu prawie przez dobę, a w niektórych częściach Memphis nie będzie przez kilka dni. Jeszcze bardziej cieszę się z naszego wyjazdu.

#adventure, #friends, #fun, #germantown, #jezioro, #lake, #lato, #podróż, #summer, #travel, #USA, #vacation, #wyprawyzesmakiem, #wyzwanie

Cze

2017

Saint Louis