Archiwum: #friends

jesteśmy kowbojami

W ostatni weekend trochę pokręciliśmy się po okolicy. Nie mamy jeszcze wszystkiego, więc co jakiś czas musimy ruszyć na łowy. Między innymi, odwiedziliśmy miasteczko Collierville, które wygląda jak z westernów. Niska zabudowa, wszystko stylizowane. Trzeba tylko samochody wymazać, żeby przenieść się w czasie.

Najważniejszym sklepem na trasie był sklep kowbojski. Nie mogliśmy się napatrzeć. Wszędzie były skóry, figury Indian, wszelkie oprzyrządowanie do koni. Z zewnątrz sklep wydawał się mały, a w środku okazał się olbrzymi, składał się z kilku połączonych pomieszczeń, we wszystkich było coś ciekawego.

Dziewczyny wpadły w szał i przymierzały wszystko co się dało. Przechadzając się po sklepie w butach z krokodyla co jakiś czas wydawały z siebie piski trafiając na nowe gadżety. Amelia wystąpiła ubrana w kompletne kowbojskie ubranko. Ilości wzorów i kolorów butów naprawdę powalała. Najcudniejsze były te dziecięce. Jakby ktoś potrzebował to nawet na 2 letnie dziecko mają. Może nie chciałabym chodzić w takich butach. Nie jestem jeszcze na to gotowa, ale mogę zrobić sobie z nich wystawę w domu. Wprawdzie nie wyszłoby tanio, bo para kosztowała od 100 do 500 $, ale byłoby kolorowo. My z Arkiem pozostaliśmy przy mierzeniu kapeluszy. Może sobie sprawię jeden na lato. Bardzo przyjemne.

Popłakałam się przy półce ze spodniami. Większość moich znajomych zna historię jak to ponad 10 lat temu mój mąż znalazł na jakiejś amerykańskiej stronie Wranglery. Opisane były, że to spodnie dla prawdziwego kowboja. Miały zadziwiająco niską cenę, więc postanowił, że je kupi. Namówił też kilku kolegów i rozpoczął pionierskie jak na tamte czasy zakupy internetowe w Stanach. Przygoda z zakupami była długa i skomplikowana, obarczona dodatkowymi kosztami w postaci cła, ale wreszcie przyszły. Oj jak dumny był wtedy mój mąż. Po rozpakowaniu paczki, która okazała się zaskakująco ciężka, nie dałam rady być wspierającą żoną. Leżałam na podłodze piszcząc ze śmiechu. Spodnie okazały się faktycznie godne kowboja, bo kończyły się okolicach pachy i były tak grube i sztywne, że nie dało się zgiąć kolana. Oczywiście Arek nie przyznał się początkowo do porażki i dwa razy prawie z narażeniem życia ubrał się w swoje amerykańskie jeansy. Wyobraźcie sobie moją radość jak, w sklepie znaleźliśmy dokładnie takie same spodnie. Nie mogłam uwierzyć własnym oczom. Śmieję się do teraz.

Moja Ameryka

#adventure, #friends, #germantown, #kowboje, #memphis, #podróż, #południe, #tennessee, #travel, #USA, #western, #wyprawyzesmakiem

Sty

2017

trochę szalona

Agnieszka0

Pogoda tutaj to jest coś co generalnie bardzo mi się podoba, ale czasami niestety wpływa na mnie dość destrukcyjnie. W szafie cały czas trzeba mieć rzeczy na każdą pogodę, chowanie rzeczy letnich mija się celem, bo nawet pomijając grudniowy urlop na Florydzie zupełnie normalne jest, że co jakiś czas temperatura w grudniu, styczniu, lub lutym skacze do dwudziestu kilku stopni. Te ciepłe dni tak cieszą, że rzadko dostrzegam minusy, a jest jeden. Organizm trochę szaleje, zmianie temperatury w ciągu jednej nocy o 30 stopni towarzyszą nie tylko gwałtowne burze, ale też niesamowite skoki ciśnień, więc czasami jak przystało na zgrzybiałą staruszkę (tak nas widzą nasz dzieci, ja oczywiście jestem młoda) nie chce mi się ruszyć z łóżka i pół dnia spędzam na autopilocie. Konieczne jest sprawdzanie temperatury co rano, bo można się nieźle naciąć, bo piękne słońce nic nie oznacza, podobnie jak lekki deszcz. Ale też odczuwanie temperatury jest inne, wczoraj było 12 stopni a ja chodziłam w swetrze i balerinkach, bo było parno i przez to cieplej. Czasami jak temperatura gwałtownie wzrasta to robi się aż klejąco.

W sobotę wykorzystałyśmy z dziewczynami pogodę prawie letnią (ale jako że już było popołudnie tylko Amelia była nadal twarda i w krótkim rękawku) i pojechałyśmy na rowery. Amelia na hulajnogę, bo jej rower trochę się uszkodził i sprawdzamy, czy jest sens naprawić, czy kupić nowy. Tutaj się raczej nie naprawia niczego, często łatwiej i taniej jest po prostu kupić nowe. Koło nas zaczyna się Greenway. Czekałam na taką w Zielonej Górze a tu mam już gotową. Kawałek jedziemy wzdłuż zabudowań i nagle jesteśmy w lesie. Utwardzona droga, świetna do spacerowania, biegania i jeżdżenia na czymkolwiek. Ciągnie się między jeziorkami, wzdłuż rzeki o nazwie Wolf River, więc nie wiem czego się spodziewać. Teren jest świetny, cisza i spokój, dużo ptaków, dzicz totalna. W końcu nie muszę przebijać się przez pół miasta, żeby dostać się do lasu.

W pewnym momencie przeleciał nam przed nosami mały czerwony ptaszek, jak ognik. Prawie spadłam z roweru. Znalazłam go w internecie, to kardynał, wygląda naprawdę egzotycznie. Oczywiście są też inne zwierzaki, np. wiewiórek jest bez liku, ale te tutaj są szare, więc zdecydowanie mniej malownicze.

Moja Ameryka

#adventure, #bike, #forest, #friends, #germantown, #las, #podróż, #rowery, #tennessee, #travel, #USA, #weather, #wycieczka, #wyprawyzesmakiem

Sty

2017

historia w odcinkach

Agnieszka6

Kolejny odcinek o szkołach, czyli szkoła Amelii. Piszę osobno, bo różnic jest sporo, to jest już szkoła dla młodzieży.

Amelia w Polsce chodziła do 2 klasy gimnazjum, tutaj klasy w szkołach są numerowane ciągiem, więc teraz chodzi do klasy 8. Ma za sobą tyle samo lat edukacji co dzieciaki w jej klasie. Middle school, jest szkołą 3 letnią, więc to jej ostatni rok i od sierpnia idzie do 4 letniego high school. Tutaj rok szkolny trwa od sierpnia do maja, w każdym roku są 4 semestry, w trakcie każdego jest przynajmniej tygodniowa przerwa, wszystkie zakończone są egzaminem. Zimowe ferie są najdłuższe, bo zaczynają się tydzień przed świętami i kończą po Nowym Roku.

Wszystkie dzieciaki zaczynają i kończą lekcje o tej samej godzinie, jednak każdy ma swój indywidualny plan lekcji, nie ma typowego podziału na klasy, bo już na tym etapie, wybiera więcej przedmiotów artystycznych lub naukowych, można mieć też niektóre lekcje na poziomie rozszerzonym. Oprócz wf i zajęć artystycznych, które się wymieniają, plan jest codziennie taki sam, więc nie ma przerw w nauce. A zajęcia artystyczne dzieciaki wybierają zgodnie ze swoimi upodobaniami. Może to być chór, orkiestra, zajęcia plastyczne, projektowanie graficzne.

Bardzo ważnym i pozytywnym aspektem są pomoce naukowe. Pierwszą był laptop, który Amelia dostała po zapłaceniu 50 $ kaucji i ma tam wszystkie programy, które są jej potrzebne w szkole. Książki, oczywiście dostała, ale nie osi ich do domu, bo wszystkie prace domowe robi na komputerze i wszystkie materiały ma dostępne online. Z największą ekscytacją Amelia opowiada o STEM, czyli o dodatkowym programie naukowym. Przez te dwa miesiące nauczyła się podstaw projektowania 3 D. Bardzo się ucieszyła, bo dostali do klasy drukarkę 3d i mogli wydrukować sobie to co stworzyli. Zaprogramowała swoją grę. Można w nią grać na telefonie i na komputerze. Oczywiście rozesłała wszystkim swoim znajomym. A teraz mają roboty z klocków lego i piszą programy do obsługi robotów. Wszystko to moje dziecko robi z wypiekami na twarzy, a w Polsce nie lubiła informatyki.

Jeżeli chodzi o materiał, to uczą się wolniej, są ok rok do tyłu, ale wymagania też są inne. Dużo mniej informacji muszą umieć na pamięć. Jak są zagadnienia z chemii, to na sprawdzianie mogą korzystać z tablic, na matematyce, muszą wiedzieć jak rozwiązać zadanie, ale pani namawia uczniów, żeby liczyli na kalkulatorach, żeby nie było błędów rachunkowych. Amelia jest nauczona dużo szybszego tempa pracy, więc jak zrobi zadania, które mają zrobić wszyscy, to dostaje dodatkowe linki do zadań, albo nowy program, do utrwalenia wiedzy.

Programów do nauki angielskiego dostała chyba 4. Każdy jest lepszy w innym zakresie. Jeden do czytania, drugi do pisania, trzeci do gramatyki a czwarty nie wiem.

Bałam się trochę relacji z amerykańską młodzieżą, bo naoglądałam się filmów, ale wszystko poszło gładko. Ma już koleżanki, dzieciaki są bardzo pomocne i troskliwe i otwarte. Raz poszła do szkoły elegancko ubrana i po powrocie powiedziała, że 27 osób powiedziało jej, że fajnie wygląda, a połowy z tych osób w ogóle nie znała. Dość nietypowe.

A na koniec ulubiony gadżet mojej starszej córki w szkole. Mają w szkole markery zmazywalne, do pisania po ławkach, jak sobie coś oblicza, albo zapisuje jakiś wynik, robi to na ławce, a na koniec lekcji ściera. Myślę, że dla wszystkich dzieciaków możliwość bezkarnego mazania po ławkach jest ekstra.

Moja Ameryka

#adventure, #friends, #germantown, #memphis, #podróż, #school, #tennessee, #travel, #USA, #wyprawyzesmakiem

Sty

2017

Znów o szkole

Agnieszka6

Trochę się do tego zbierałam, bo ten temat jest dla mnie bardzo ważny. Nie chcę przegiąć w żadną stronę i żeby była jasność będę chwaliła szkoły amerykańskie, ale to nie znaczy, że narzekam na polskie szkoły kompleksowo. Moje dziewczyny akurat trafiały na świetnych wychowawców, nauczycieli, dyrektorów. Narzekam na system w Polsce. Biorąc jeszcze pod uwagę to, co się dzieje teraz, przychodzi mi do głowy jedno. Brak szacunku. Dla dzieci, rodziców, nauczycieli.

Szkołą Tosi.

Bardzo bałam się jak dziewczyny poradzą sobie w nowej szkole. O zasadach przywożenia i odwożenia do szkoły już pisałam, ale cały czas nie mogę wyjść z zachwytu jakim ułatwieniem są autobusy odwożące i przywożące dzieci do szkoły. Dzieciaki uczą się samodzielności, ale są bezpieczne. Nie stoję w korkach, nie tracę czasu na wystawanie pod szkoła, nie biegam po niej szukając mojego dziecka.

Szkoła Tosi to oczywiście budynek parterowy, więc bezpieczny. Jest zawsze zamknięta, żeby do niej wejść trzeba zadzwonić domofonem. Wchodzi się od razu do sekretariatu, więc nie ma możliwości, żeby ktoś niepowołany był w budynku

Ostatnio na fb pojawił się filmik o szkole idealnej, a ja pomyślałam, że taka jest właśnie szkoła Tosi. Jest szczęściarą. To bardzo ważne dla mnie. Wszyscy nauczyciele są bardzo mili, troszczą się o uczniów rozmawiają z nimi, opiekują się. Do piątej klasy dzieciaki na kolejne przedmioty przeprowadza nauczyciel, chodzi z nimi na lunch, nie ma pośpiechu, nerwów. Nie ma dzwonków. Wszystko odbywa się naturalnie. Jak nadchodzi termin testu i dzieci są nieprzygotowane, to pani przekłada termin, żeby je nauczyć. Tosia ma bezpłatnie codziennie 2-3 godziny angielskiego, którego uczą się w grupach po 2-4 osoby. Każda szkołą jest na to przygotowana, taki jest ich obowiązek.

Dzieciaki w szkole nie muszą siedzieć cały czas w ławkach, jak czują potrzebę pochodzenia to chodzą. Tutaj zwraca się bardzo dużą uwagę na potrzeby dzieci.

Tosia nie nosi do szkoły żadnych książek ani zeszytów, wszystko ma w klasie. Zadnie domowe mojego młodszego dziecka, to rozwiązywanie zadań z matematyki 45 minut tygodniowo, na stronie internetowej i są to raczej zadania w formie gier i zabaw i 20 minut czytania dziennie. Oczywiście dzieci mogą czytać to co chcą.

Bardzo podobało mi się to, że prezenty w szkole dla dzieci na święta, to książki. Każdy z domu przynosi jakąś przeczytaną i Pani dzieli między dzieciakami.

Ostatnio Tosi wypadł w szkole ząb, powiedziała pani, że to nic takiego, ale wszyscy byli innego zdania. Usłyszała, że jest to bardzo ważne wydarzenie, została zaprowadzona do pielęgniarki, od której dostała pojemniczek na ząb na zmieniającym kolor rzemyku, była zachwycona.

Nie ma mundurków, ale trzeba ubierać dzieci dość elegancko, w białe, granatowe, niebieskie, beżowe i szare rzeczy. Co jakiś czas jest free dress day, który wywołuje zawsze ekscytację. W szkole były już tańce ojców i córek, wieczór filmowy, a za 2 tygodnie zaczyna się wiosenny sezon aktywności pozalekcyjnych. Do wyboru jest pierwsza pomoc, zajęcia sportowe, teatralne, lego z elementami programowania. Większość jest płatna, ale rozsądnie i odbywają się w szkole, zaraz po lekcjach. Nie trzeba będzie 2 razy jeździć. Fajne rozwiązanie

Tosia uwielbia swoją szkołę, nigdy nie wraca smutna czy zestresowana. Nigdy nie powiedziała, że nie chce jej się iść, nigdy nie była przemęczona. Doskonale udaje się im zbilansować czas pomiędzy zabawą a nauką. Zbyt piękne, żeby było prawdziwe. Trochę sama nie wierzę w to co widzę.

Szkoła Amelii to będzie druga historia.

Moja Ameryka

#adventure, #friends, #germantown, #memphis, #podróż, #szkoła, #tennessee, #travel, #USA, #wyprawyzesmakiem, #wyzwanie

Sty

2017

Przełomy

Agnieszka6

[social_warfare]Przełom roku powoduje, że zaczynamy podsumowywać, wymyślać nowe wyzwania. Ja myślę cały czas. Bardzo intensywnie, zmusza mnie do tego nowe życie. Ubiegły rok to taki przełom, którego nigdy się nie spodziewałam i nie mogłam się do niego przygotować. Nie mogę go porównać do niczego innego co się wydarzyło w moim życiu, a starałam się, żeby działo się dużo. Przełomem było też to że, zaczęłam pisać o mojej przygodzie, ale też o uczuciach. Nie da się tego oddzielić. Żebym mogła być szczera, muszę pisać o tym co czuję. Zauważyłam, że część wpisów powstaje tak, że opisuję wydarzenia i dopiero jak zaczynam czytać to co napisałam naturalnie dopisuję co wtedy czułam. Czasami jest to bardzo trudne. Dzielić się sobą z innymi, znaczy też poddawać się ich ocenie. Na razie jestem przerażona za każdym razem jak robię nowy wpis. Może kiedyś się do tego przyzwyczaję.

Większość osób które mnie znają postrzegają mnie jako osobę silną i odważną. I jest to prawda, ale okupiona bardzo wieloma wątpliwościami i lękami. To tak jak z decyzją o wyjeździe. Było oczywiste, że spróbujemy. Nie myślałam, że może być inaczej. Zawsze próbuję nowych rzeczy i podejmuję wyzwania, ale to co się działo w mojej głowie, ile nocy nie przespałam i jak bardzo się bałam, to wiem tylko ja. Oczywiście starałam się, żeby te gorsze emocje mną nie owładnęły i robię to cały czas, staram się być silna. Ale oczywiście nadal czasami dopada mnie coś…

Po moich doświadczeniach stwierdzam, że naprawdę możemy wszystko. Zawsze byłam przeciwnikiem takich truizmów, ale zaczynam na to patrzeć inaczej. Stawiajmy sobie cele które są wyzwaniami, ale nie są skierowane przeciwko nam i nie powodują frustracji. Teraz np. codziennie stresuję się, że nigdy nie będę mówiła po angielsku tak jak byłby to mój język, którym mówię o urodzenia. Ale za chwilę staram się przekonać siebie do czego innego. Czy ja muszę mówić, aż tak dobrze? Czy nie wystarczy mi to, że będę się dogadywała spokojnie na wszystkie tematy bez konieczności używania wszystkich możliwych idiomów? Nie muszę. Nie chcę stawiać sobie takiego celu. Będę starała się mówić jak najlepiej. I koniec.

Nie mam noworocznych postanowień, mam postanowienia codzienne. Nie chcę zmieniać swojego życia z nowym rokiem. Chcę, żeby trwało rozwijało się. Jak dzieję się coś dobrego, mówię temu tak, a jak coś mi się nie podoba to staram się to zmienić. Czasami osiągnięcie celu trwa bardzo długo, czasami cele zmieniają się, wyzwania pojawiają się niespodziewanie. Ale podejmujmy wyzwania, próbujmy nowych rzeczy.

Miejmy siły, żeby żyć, cieszmy się tym co mamy, starajmy się, żeby było jeszcze lepiej.

I jeszcze z innej beczki.

Wczoraj miałam żółty zachód słońca. Nigdy nie widziałam czegoś takiego. Zdjęcie oczywiście nie oddaje tego co działo się na dworze.

Moja Ameryka

#adventure, #friends, #germantown, #podróż, #tennessee, #travel, #USA, #wyprawyzesmakiem, #wyzwanie

Sty

2017

szalone emocje

Agnieszka2

Kolejny punkt programu naszych wakacji to odwiedziny w Universal Orlando Resort. Pierwszego dnia zwiedzamy Island of Adventure, a drugiego Universal Studio. Głównym punktem programu miały być atrakcje związane z Harrym Potterem i nie zawiodły one naszych oczekiwań, ale wszystkie inne też okazały się godne zobaczenia.

Ludzi przyjeżdża tu zylion, więc jest mega tłoczno, dość spore kolejki, ale pozytywne emocje jednak biorą górę.

Logistyka przygotowana. Na początek idziemy szybko do największych atrakcji, żeby były jak najmniejsze kolejki, bo godziny szczytu zaczynają się za godzinę. Na dłuższą chwilę zatrzymujemy się w Harry Potterowym Hogsmeade i Hogwarcie. Wszystko wygląda naprawdę jak w filmie, czujemy się oczarowani i zaczarowani. Przechadzamy się pięknymi uliczkami, zaglądamy do sklepów. Dziewczyny kupują sobie interaktywne różdżki, którymi w wyznaczonych miejscach można czarować. Popijamy kremowe piwo, które ma faktycznie niesamowicie kremową pianę, kosztuje niestety jak wszystko tutaj bardzo dużo. Nie dajemy mu rady i połowa niestety ląduje w śmieciach, bo chcemy wejść do kolejnego sklepu. Hogwarts jest idealny, obrazy gadają i ruszają się, Albus Dumbledor wita nas w swojej komnacie a trójka głównych bohaterów przechadza się po korytarzach. Ostatnim przystankiem wizyty jest zakazana podróż. Niesamowita atrakcja, czujemy się jak byśmy brali udział w meczu quidicha, uciekali przed smokiem i zagubili się w zakazanym lesie.

Tak ja też jestem fanem Harrego Pottera. Nie wstydzę się powiedzieć tego głośno. Amelia jako największy potteromaniak wychodzi zapłakana ze szczęścia. Mi trzęsą się trochę kolana. Jest cudnie. Okazuje się, że technologia może zdziałać cuda.

Drugi dzień Harrego Pottera to ulica Pokątna, Nocturn, sklep Freda i Georga, oraz Bank Gringota, w którym bierzemy udział w wielkiej ucieczce. Tym razem atrakcje zrobione są nawet 4D. Jedziemy szaloną kolejką do podziemi i przeżywamy atak Voldemorta. To jest coś. Znów muszę napisać, że wszystko jest zrobione genialnie z taką dbałością o szczegóły, że naprawdę można odlecieć.

Odwiedzamy również Jurassic Park, wszystkie dinozaury wokół nas żyją, są cudne i oczywiście straszą. Dużo emocji dają też pokazy Spidermana, Simpsonów, Transformersów i Facetów w Czerni. Nostalgię wywołuje podróż do świata ET. Ledwo żywa schodzę z rollercostera. Dzieci i mąż zachwyceni. Więc ok. Mumia przenosi nas do starożytnego Egiptu, oprócz emocji związanych z przygodą są też dodatkowe atrakcje w sklepie. Dziewczyny przebierają się w stroje, Tosia upiera się, że będzie jadła prażone pędraki. Ble. Ale ona zachwycona zajada. Chce, niech ma.

Jesteśmy ledwo żywi ze zmęczenia, były to bardzo intensywne 2 dni, ale emocje zostaną w nas na długo. Cała czas o nich gadamy, porównujemy. Co dla kogo było najlepsze, co najbardziej zaskakujące?

Szkoda, że nie mogę wam pokazać tego wszystkiego tak, jak my to widzieliśmy.

Moja Ameryka

#adventure, #florida, #friends, #harrypotter, #hogwart, #podróż, #travel, #uniwersalorlando, #USA, #vacation, #wyprawyzesmakiem

Sty

2017

Wigilia

Agnieszka6

Nie będzie tradycyjna, nie będzie z całą rodziną, ale zrobię wszystko, żeby była miła.

Gotowanie rozpoczęte. Nie będzie karpia – bo nie ma, nie będzie śledzia – bo nie ma, ale przemyciłam suszone grzyby, więc będą uszka. Objechałam całe Germantown i znalazłam kapustę kiszoną, więc będą pierogi z kapustą i grzybami. Oczywiście wszystkie pierogi robiłam w wersji z glutenem i bez. Ryba prawie po grecku, czyli mój tajny przepis – będzie. Buraki i majeranek znajdę, czosnek mam, więc barszcz powinien być ok. Mak niestety nie występuje, ale kompot z suszu powinien się udać.

Pierogi lepimy już dwa dni, pomimo mojego cudownego Kitchen Aida, który zrobił za mnie ciasto nadgarstek mam na wykończeniu, bo dzieciaki pomagały dzielnie lepić, ale wałkować musiałam sama.

Wigilię spędzimy z nowymi znajomymi, czyli Martą i jej rodziną. Cieszę się, że nie będziemy sami.

Kochani życzę wam abyście Święta mogli spędzić rodzinnie. Nie zawsze doceniamy to co mamy. Ja uwielbiam wigilię, zawsze starałam się, aby przy moim stole zebrało się jak najwięcej osób i zawsze było ich dużo. Dziękuję za to i proszę o jeszcze.

W drugi dzień świąt wyjeżdżamy na małe wakacje. Jak uda mi się będę donosiła w miarę na bieżąco.

Moja Ameryka

#christmas, #christmaseve, #friends, #germantown, #podróż, #travel, #USA, #wyprawyzesmakiem

Gru

2016

doczekałam się

Agnieszka0

Pisałam wam, jak niefajnie żyje się bez łóżka, stołu, naczyń i jedną walizką ciuchów przez 7 tygodni. No to już mam fajnie. Siedzę sobie na swoim kochanym narożniku i piszę do was wygodnie.

Wczoraj był ten dzień. Przyjechali mili panowie i przywieźli nasze rzeczy. Szczerze mówiąc rozpakowywanie przypominało armagedon. Pracownicy firmy kurierskiej nosili kartony i zostawiali je w konkretnym pokoju, zgodnie z opisem. Następnie rozpakowali i skręcili meble, a my w tym czasie rozpakowywaliśmy kartony. To było wyzwanie nie lada, bo walczyliśmy z czasem. Chcieliśmy jak najwięcej rozpakować „na gotowo”, żeby pozbyć się opakowań. Firma wyjeżdżając zabrała wszystkie puste. A były ich miliony, a papierów w środku było zylion!!!!!!

Widziałam jak inna ekipa to pakowała, ale i tak myślę, że te papiery przez podróż jakoś się rozmnożyły. To jest możliwe prawda??? Wiem, że transport był ubezpieczony i wszyscy bardzo chcieli, żeby nic się nie zniszczyło, ale tyle papierów???? A co z lasami?

Walka była nierówna, ale już prawie wygraliśmy, pokój dzienny wygląda prawie jak w domu, dziewczyny też urządziły się od nowa. Tosia ma swój własny kącik zielonogórsko/zastalowski. W garderobie wiszą ciuchy. Okazało się, że trochę ich mamy. Nie obyło się bez głupawki w wykonaniu Tosi.

Mam już prawie swoją kuchnię, miseczki, pierdółeczki, pojemniczki, moje noże, ale najważniejsze jest to, że mam swoją nową zastawę. Przed wyjazdem postawiłam jeden warunek. Wyjadę, ale tylko z nowymi talerzami i to musi być Bolesławiec. Dwa miesiące dokonywałam wyboru i cały czas cyzelowałam listę. Pojechałam, kupiłam, przywiozłam do domu i nie obejrzałam ani jednego talerza, bo zaraz musiałam wszystko włożyć do kontenera. I dzisiaj nadszedł ten dzień. Mam je, moje cudne, piękne, polskie, wszystkie są najpiękniejsze. Niestety chyba w przepastnej ilości papierów zaginął jeden kubek, a wszystkich miałam po 2, ale dam radę.

Zaczęłam głębiej oddychać i po woli mogę zacząć nazywać to miejsce domem, bardzo powoli. Ale serce zostawiłam z wami.

Moja Ameryka

#adventure, #bolesławiec, #ceramika, #friends, #germantown, #memphis, #travel, #USA, #wyprawyzesmakiem

Gru

2016

Nadal Święta

Agnieszka7

Ostatnio jestem monotematyczna, ale to nie moja wina, że święta za pasem.

Przyszedł czas na choinkę, ozdoby i pakowanie prezentów.

Choinka oczywiście musi być żywa, taka jak w domu. Oj ale mamy prawie wszędzie grubą wykładzinę i dociera do mnie informacja, że choinki można wyrzucać tylko 2 dni po świętach, bo inaczej nie zabiorą. Nie po to ubieram choinkę, żeby się jej pozbywać zaraz po świętach. No dobra, będzie sztuczna. Ale mała. Jedziemy do sklepu. Wszystkie towary świąteczne są już przecenione 50% choinki też, ale jedyna mała ładna, nie. Masakra, ale koło niej stoi piękna duża choinka wystylizowana pięknie na żywą z szyszkami i po przecenie jest niewiele droższa od tej małej. No i oczywiście bierzemy dużą.

Od kilku lat ozdoby na choinkę robimy z dziewczynami w większości same. Choinka ma być nasza. W tym roku natchnęła mnie moja przyjaciółka, która dała mi jeszcze przed wyjazdem białe piękne gwiazdki na choinkę robione na szydełku. Podarunkiem tym wywołała oczywiście potoki łez, bo to moje ukochane święta a dotarło do mnie wtedy, że w tym roku spędzimy je sami. Ale co tam. Do przodu. Będę robiła gwiazdki i coś jeszcze wymyślę z dziewczynami.

Odkrywam czadowy sklep. Nazywa się Hobby Lobby i jest tam wszystko związane z jakimkolwiek hobby. Jestem sama, więc mogę łazić po nim godzinami. Setki tasiemek, koralików, włóczek. Wszystko na regałach, wszystkiego mogę dotknąć. Chciałabym kupić wszystko, ale pięć głębokich oddechów i staram się opanować. Jeszcze tu wrócę.

Kupuję włóczkę białą i czerwoną, szydełko, kilka tasiemek, koraliki i przechodzę do części świątecznej. Muszę przygotować kilka prezentów dla nauczycieli i naszych nowych znajomych, którzy pomagają nam. Oj jak będzie łatwo. Można tu kupić kilka rozmiarów pudełeczek na drobiazgi, woreczki z nadrukiem śnieżynek na pierniki. Lubię takie pierdółki. A jeszcze super jest to, że 6 pudełeczek kosztuje 3 $, a 12 woreczków 2 $. Wiec można poszaleć.

Przez 3 dni wyglądam jak wariatka pół dnia siedzę na podłodze przed telewizorem. Odpalam Przyjaciół i robię na szydełku gwiazdki, szaliki, czapki itp…. To były akurat trochę gorsze dni, jak wygrywa tęsknota i poczucie wyobcowania.

Kto ma jeszcze jakieś ciekawe pomysły na ozdoby świąteczne?

Moja Ameryka

#adventure, #christmas, #friends, #germantown, #travel, #wyprawyzesmakiem, Podróże

Gru

2016

Impreza

Agnieszka4

Atmosfera świąteczna rozwija się pełną z parą. Mamy pierniki, mamy ozdoby, byliśmy na paradzie.

Ale mam też już za sobą, kolejne doświadczenie. Po raz pierwszy uczestniczyłam w firmowej świątecznej imprezie. Firma mojego męża zaprosiła, znajomy Hiszpan, którego żona wyjechała powiedział, że zaopiekuje się naszymi dziećmi, więc jedziemy. Ja oczywiście pytam jakie stroje? Przypominam, że kontener jeszcze nie dotarł, więc mam tylko tyle ile każdy zmieścił w swojej w walizce. Chodzę w tych rzeczach już 5 tygodni na okrągło, więc trochę mi się znudziły. Odpowiedź odnośnie stroju jest niepokojąca. Kobiety zazwyczaj sukienki, mężczyźni garnitury, ale będzie bardzo różnie. Podjęliśmy próbę, żeby ubrać się elegancko, pojechaliśmy do sklepu. Pierwszy, niedaleko od mieszkania jest TJ max.

Teraz znienawidzą mnie wszystkie czytające kobiety.

Jest np. elegancka piękna czerwona sukienka Calvina Kleina za 20 $.

Wybieramy rzeczy, ale nie jest tak dobrze. Oczywiście mam problem z rozmiarówką. Jest tylko amerykańska. Nie mam pojęcia co ma wziąć. Arek sobie jakość poradził, ja robię pierwsze podejście, za duże. Kolejne wybrane rzeczy. Też nie trafiłam z rozmiarem. Jak pomyślę, że musiałabym jeszcze wybrać buty, a widzę już minę mojego kochanego męża, który jest gotowy od 15 min, to rezygnuję z tych zakupów. Założę coś co mam, a tutaj na spokojnie przyjdę sobie na spacer i nie będę miała stresu czasowego.

Jedziemy. Impreza zaczyna się o 18. Jesteśmy punktualnie i prawie pierwsi. Czeka na nas wielka pusta sala z okrągłymi stolikami i miejscem do tańczenia. Po woli schodzą się goście. Bardzo żałuję, że nie mogłam zrobić wam zdjęć, ale rozrzut, jeżeli chodzi o stroje jest niesamowity. Na jednym biegunie są najbardziej dopracowane czarnoskóre kobiety. W długich sukniach prawie balowych z fryzurami jak na wesele, a na drugiej amerykańscy południowi mężczyźni w koszulkach, dżinsach i oczywiście bejsbolówkach na głowach. Nie myślcie, że zdejmują te czapki jak siadają do elegancko nakrytego stołu.

Najbarwniejszy jest miły starszy pan, który do daszka czapki ma przyklejoną taśmą klejąca gałązkę jemioły. Pomysłowy.

Zaczynają się tańce. Okazuje się, że na parkiet, ale tylko przy określonych piosenkach wychodzą grupki czarnoskórych kobiet i tańczą układy, takie jak na kowbojskich filmach. Jednak jestem w szoku, wygląda to niesamowicie. Jest chwila przełamania i do jednego z tych tańców dołącza jasnoskóra (jak mówi moja córka Tosia) znana mi już Boni. Lecę, będę tańczyła. Umiem.

Skok w przód, skok w tył, gibanie się w prawo, potem w lewo, prawa lewa wolno prawa lewa szybko i znów skok. Czad.

Jeszcze ostatnia niespodzianka wieczoru. Loteria. Miłe panie wyczytują zwycięzców. Wygrywa ¼ Sali. Nasza nagroda to karta podarunkowa o wartości 25$ na zakupu w naszym sklepie spożywczym. I co macie takie przeżycia?

Moja Ameryka

#adventure, #friends, #germantown, #memphis, #podróż, #travel, #USA, #wyprawyzesmakiem

Gru

2016

Archiwum: #friends

Temat nawigacji